Java’da “main” metodu, her Java programının başlangıç noktasını belirleyen ve programın çalışmasını başlatan özel bir metottur. “main” metodu, herhangi bir Java sınıfında tanımlanabilir ve aşağıdaki şekilde kullanılır:
public class MyClass {
public static void main(String[] args) {
// Program kodu buraya yazılır
}
}
“main” metodu aşağıdaki özelliklere sahiptir:
- İsim ve İmza: “main” metodu her zaman “main” adını taşır ve parametre olarak bir dizi (array) alır. Bu dizi, komut satırı argümanlarını temsil eder.
- Erişim Belirleyici: “main” metodu genellikle “public” erişim belirleyicisine sahiptir, böylece programın diğer sınıflardan erişilebilir olmasını sağlar. Bununla birlikte, “main” metodu, daha sınırlı bir erişim belirleyiciyle de tanımlanabilir.
- Statik (Static): “main” metodu “static” olarak işaretlenmiştir, yani sınıf düzeyinde çağrılabilir ve nesne oluşturulmasını gerektirmez. Bu, “main” metodu program başlatıldığında doğrudan çağrılabilir olmasını sağlar.
- Dönüş Tipi: “main” metodu “void” olarak tanımlanır, yani herhangi bir değer döndürmez.
Java programları çalıştırıldığında, JVM (Java Virtual Machine – Java Sanal Makinesi) “main” metotunu otomatik olarak bulur ve çalıştırır. “main” metodu içinde programın gerçek işlevselliği yazılır. Örneğin, kullanıcıdan giriş almak, hesaplamalar yapmak, veritabanı işlemleri gerçekleştirmek veya diğer sınıfları çağırmak gibi işlemler bu metot içinde gerçekleştirilebilir.
Java programında yalnızca bir “main” metodu bulunabilir ve bu metot başka bir sınıfta tanımlanabilir. Ancak, programın çalışması için en az bir “main” metodu olması gerekir. Ayrıca, “main” metoduna parametre olarak bir dizi geçmek isterseniz, bu dizi programın komut satırı argümanlarını temsil eder. Örneğin, java MyClass arg1 arg2 komutuyla program çalıştırıldığında, “main” metodu args dizisi ile arg1 ve arg2 argümanlarına erişebilir.
Java’da “main” metodu, programların başlatılması ve çalıştırılması için kritik bir rol oynar ve Java uygulamalarının çalışmasına temel sağlar.
